[TaoBaek] Alpha In Love ll PART 8

กางเกงผ้าเก่าๆของแบคฮยอนถูกกระชากออกราวกับของไม่มีราคา  เช่นเดียวกับชั้นในตัวเล็กที่ถูกร่างสูงดึงออกไป  เรือนร่างเปลือยเปล่าของหมาป่ารับใช้ตัวเล็กปรากฏสู่สายตาของจื้อเทา  ---ดวงตาหมาป่าสีอำพัน---  และเพราะแววตาที่เปลี่ยนไปของคนตรงหน้า  ก็ทำให้แบคฮยอนน้ำตาร่วงด้วยความเสียใจโดยพลัน  เพราะร่างบางรู้แล้วว่าตนถูกเรียกขึ้นมาที่นี่เพราะอะไร

“ค.....คุณกำลังติดสัด”

คำพูดของแบคฮยอนทำให้มือของจื้อเทานั้นหยุดชะงัก  ก่อนที่นัยน์ตาหมาป่าอันดุดันของจื้อเทาจะจ้องใบหน้าสวยหวานที่อาบไปด้วยหยดน้ำตาของแบคฮยอนนิ่ง

“คุณเทา.....ฮึก.....เรียกผมขึ้นมา.....ฮึก.....เพื่อใช้ระบายกำหนัดของคุณเท่านั้น  ใช่มั้ยฮะ”ร่างบางเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าด้วยความเศร้าสร้อย

“---ใช่”

เมื่อได้ยินคำตอบของจื้อเทา  แบคฮยอนก็เริ่มสะอื้นไห้ออกมาด้วยความเสียใจโดยทันที  เพราะร่างสูงตรงหน้ารู้ว่าหมาป่ารับใช้แสนต่ำต้อยคนนี้กำลังหลงรักอยู่ใช่มั้ยจึงใช้ความรักของเขามาเป็นเครื่องมือในการระบายความต้องการเช่นนี้

“คุณเทา.....ฮึก.....คนใจร้าย  อ๊า!!!!!”

เรียวขาบอบบางของแบคฮยอนถูกมือหนาจับแยกออกกว้าง  ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าและช่องทางด้านหลังสีอ่อนที่ยังไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำฉายชัดสู่สายตาของนักล่าผู้เก่งกาจ  แววตาของจื้อเทาที่กำลังมองแบคฮยอนในเวลานี้ไม่ต่างอะไรกับแววตาของร่างสูงในร่างหมาป่าตอนที่ออกล่าเหยื่อเลยสักนิด  แววตาที่ยิ่งมองยิ่งปวดใจยิ่งตอกย้ำแบคฮยอนว่า.....ร่างกายของตนไม่ต่างอะไรจากเหยื่ออันโอชะที่จื้อเทากำลังจะปลิดลมหายใจ

“ค.....คุณเทา.....ฮึก.....”

สายตาอันดุดันและแนวเส้นเอ็นที่ขึ้นเป็นเส้นตรงตามสันคอและท้องแขนของร่างสูง  ยิ่งทำให้เจ้าของร่างบางกลัวคนตรงหน้าจับใจ  ยิ่งแบคฮยอนดูน่าสงสารมากเท่าไหร่  ก็ยิ่งทำให้จื้อเทาอยากที่จะย่ำยีแบคฮยอนมากเท่านั้น  กลิ่นฟีโรโมนหอมๆที่ซึมออกมาพร้อมหยดเหงื่อทั่วผิวกายขาวเนียน  กระตุ้นกำหนัดของร่างสูงให้ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น  โดยเฉพาะวันแรกที่เป็นสัดแบบนี้  หมาป่านักล่าอย่างจื้อเทายิ่งไม่สามารถควบคุมตัวเองเอาไว้ได้อีกแล้ว

“อ้ะ!!!  อย่า.....”

ร่างสูงกดนิ้วโป้งของตนลงไปบนยอดอกสีหวานของร่างบาง  ก่อนที่ดวงหน้าหล่อคมของนักล่าหนุ่มนั้นจะก้มลงโลมเลียหัวนมเล็กๆของแบคฮยอนอย่างเอร็ดอร่อย

“ค.....คุณเทา.....ฮึก.....”

แบคฮยอนผินหน้าหนีไปด้านข้าง  เพราะไม่อยากที่จะรับรู้ว่าคนที่กำลังเชยชมร่างกายของเขาในตอนนี้  คือคนเดียวกันกับคนที่หมาป่ารับใช้ตัวน้อยคนนี้แอบรักมาโดยตลอด  สำหรับแบคฮยอน.....จื้อเทาคือหมาป่านักล่าที่รูปหล่อ  เก่งกาจและสง่างาม  ถึงแม้ว่าจะต่างชนชั้นกัน  แต่จื้อเทาก็ไม่เคยตั้งท่ารังเกียจหมาป่ารับใช้คนไหนมาก่อน  แบคฮยอนไม่อยากให้ความรักที่เขามีให้จื้อเทาเพียงฝ่ายเดียวนั้น  ต้องถูกทำลายลงเพียงเพราะจื้อเทาใช้เขาเป็นที่ระบายความต้องการแบบนี้

“อ้ะ.....ฮึก.....คุณเทา.....อย่า.....”

“หน้าอกเธอรสชาติเหมือนลูกกวาดเลยนะ  แบคฮยอน”

ร่างสูงพูดก่อนที่จะดูดดุนหัวนมนุ่มหยุ่นที่หวานหอมติดริมฝีปาก  ผิวกายขาวนวลถูกเรียวลิ้นร้อนของนักล่าไล่ลิ้มชิมรสไปเสียทุกส่วน  จนมาถึง.....ปากทางที่ปิดสนิทสีชมพูอ่อน

“อื้อ.....”

ปลายนิ้วหยาบกร้านกดลงเบาๆบนปากทางอ่อนนุ่มของร่างบาง  ก่อนที่จะใช้ปลายนิ้วของตนเปิดช่องทางน่ารักออกเบาๆอย่างอดทนอดกลั้น  ผนังเนื้อสีสวยหวานปรากฏสู่สายตาของนักล่าหนุ่ม  พร้อมกับกลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆที่โชยกลิ่นออกมาให้ร่างสูงได้ดอมดม

“คุณเทา.....อ๊า!!!!!”

จมูกโด่งคมกดลงไปบนช่องทางหอมๆของร่างบาง  ก่อนที่เรียวลิ้นเปียกชื้นจะสอดเข้าไปภายในช่องทางหวานนุ่มราวสายไหมของแบคฮยอนทำให้หมาป่าตัวน้อยสั่นเกร็งและหลุดเสียงครางหวานๆออกมาไม่หยุด  ยิ่งได้กลิ่นยิ่งได้ลิ้มลอง  เรียวลิ้นร้อนยิ่งละเลงลงไปในช่องทางบอบบางของแบคฮยอนจนปากทางสีอ่อนเริ่มแดงช้ำเพราะถูกนักล่าหนุ่มทั้งดูดทั้งเลียไม่หยุด  

“ซี้ด.....กลิ่นตัวเธอมันหอมชะมัดเลย”

ร่างสูงยันกายขึ้น  ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็ว  โดยที่นัยน์ตาสีอำพันนั้นยังคงจับจ้องช่องทางด้านหลังของแบคฮยอนที่แดงช้ำเอาไว้อย่างหื่นกระหายมัดกล้ามเนื้อและเครื่องเพศของจื้อเทาที่กำลังแสดงความต้องการออกมาอย่างเต็มที่

“คุณเทา.....ฮึก.....”

จื้อเทาเคลื่อนกายเข้ามาขึ้นคร่อมร่างบางของแบคฮยอนเอาไว้  เรียวขาขาวสวยถูกยกขึ้นพาดไหล่กว้างของร่างสูงเอาไว้ทั้งสองข้าง  จรดส่วนปลายอันใหญ่โตของเจ้าตัวลงบนปากทางบริสุทธิ์

“ค.....คุณเทา.....อ๊า!!!!!”  ร่างบางกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด  เมื่อแกนกายของร่างสูงนั้นสอดแทรกเข้าภายในกายของแบคฮยอนรวดเดียวทั้งด้าม

“อา.....คิดไม่ผิดจริงๆที่ฉันเรียกเธอขึ้นมาในคืนนี้”

จื้อเทาครางออกมาด้วยความสุขสม  ทันทีที่ความเป็นชายของตนได้ลิ้มลองความหอมหวานของเรือนกายสวยสดของแบคฮยอนผ่านช่องทางคับแคบนี่

“ค.....คุณเทา.....ฮึก.....ผมเจ็บ.....ฮือ.....ได้โปรด.....อ๊า!!!!!”แบคฮยอนอ้อนวอนจื้อเทาทั้งๆที่รู้ว่าในเวลานี้  ร่างสูงตรงหน้าคงไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว

“แบคฮยอน.....อา.....”

ช่องทางบอบบางที่ไม่พร้อมจะรองรับอะไรที่ใหญ่โตถึงเพียงนี้เริ่มฉีกขาดตั้งแต่ครั้งที่จื้อเทารุกรานเข้ามาและทันทีที่ร่างสูงเริ่มขยับกายเข้าออก  ปากแผลที่ฉีกขาดก็ขยายออกไปมากกว่าเดิม  จนสายโลหิตสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลแล้วซึมลงไปถึงผ้าปูนอน

“คุณเทา.....ฮือ.....อย่า.....”

ร่างบางร้องไห้อ้อนวอนร่างสูงอย่างอ่อนแรง  หมาป่ารับใช้แสนน่าสงสารถูกหมาป่านักล่าใจร้ายย่ำยีด้วยความเป็นชายอยู่ซ้ำๆ  ไม่มีแม้แต่คำปลอบประโลมที่จะช่วยบรรเทาความทรมานในครั้งนี้  ไร้ซึ่งจุมพิตที่จะทำให้มีความสุขเล็กๆก่อเกิดขึ้นมาในช่วงระหว่างที่ถูกคนที่แอบรักขืนใจ  ---ไม่มีเลย---

“แบคฮยอน.....อือ.....แบคฮยอน.....”

ร่างสูงเสพย์สมความบริสุทธิ์อันหอมหวานของแบคฮยอนด้วยความพึงพอใจ  ช่องทางอ่อนนุ่มดูดรัดความเป็นชายของร่างสูงอย่างแนบแน่นจนไม่มีแม้แต่อากาศที่จะสอดแทรกผิวเนื้อระหว่างทั้งคู่ไปได้  ทุกส่วนสัดของแบคฮยอนช่างสวยสดและงดงามเสียจนจื้อเทาไม่สามารถหยุดความเป็นสัตว์ป่าภายในตัวเขาเอาไว้ได้เลย  โดยเฉพาะช่วงนี้ที่เขากำลังติดสัดพอดี  ฟีโรโมนหอมๆ  ผิวกายสวยๆ  เรือนร่างบอบบางที่ช่างน่าปกป้องและน่าทำลายไปในคราเดียวกัน  มันทั้งบรรเทาและกระตุ้นอารมณ์ทางเพศของร่างสูงไปพร้อมๆกันอย่างไม่น่าให้อภัย  หมาป่ารับใช้ตัวเล็กๆอย่างแบคฮยอน  สามารถทำให้หมาป่านักล่าอย่างเขาคลุ้มคลั่งอย่างไม่น่าเชื่อ

“ค.....คุณเทา.....ฮึก.....ฮือ.....คุณเทา.....”

มือบางที่ถูกตรึงเอาไว้ตรงหัวเตียงกำแน่นด้วยความเจ็บปวด  เรือนกายบอบบางที่ถูกกระแทกกระทั้นจนสั่นไปทั้งกาย  ทุกครั้งที่ถูกเสียดแทงเข้ามา  มันทรมานเหมือนถูกแท่งเหล็กร้อนๆที่โดนไฟเผาจนแดงแล้วนาบลงบนผิวจนเกิดเป็นบาดแผลซ้ำๆ  ---เมื่อไหร่ความทรมานในครั้งนี้มันจะจบลงเสียที---

“แบคฮยอน.....อืม.....”  จื้อเทายันฝ่ามือของตนเอาไว้ตรงหัวเตียง  ก่อนที่จะกำโครงเหล็กเอาไว้แน่นพร้อมกับเร่งจังหวะความเป็นชายของตนใส่คนตัวเล็กด้านล่างอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น

“คุณเทา.....อ๊า!!!”

---ปึก!!!!!---

ร่างบางสะท้านทันทีที่ร่างสูงได้ปลดปล่อยน้ำกามร้อนๆเข้าไปภายในตัวของแบคฮยอน  พร้อมกับความใหญ่โตของจื้อเทาที่ขยายใหญ่แล้วยึดติดกับผนังเนื้อของร่างบางแน่นโครงเหล็กหัวเตียงที่จื้อเทาจับเอาไว้ถึงกับงอไปตามแรงดึงของร่างสูงทันทีที่ร่างสูงปลดปล่อยสายน้ำแห่งชีวิตของตน

“คุณเทา.....ฮึก.....”

มือหนาค่อยๆปลดข้อมือของแบคฮยอนออกจากหัวเตียง  ก่อนที่จะพลิกกายของร่างบางให้ขึ้นมานอนบนตัวของเขา

“ค.....คุณเทา.....ฮึก.....”

ดวงหน้าหวานที่ซบลงไปบนแผ่นอกของจื้อเทายังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา  ช่องทางบอบช้ำที่ยังคงต้องทนทรมานรองรับแกนกายของจื้อเทาเอาไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  โดยที่หมาป่าตัวน้อยไม่รู้เลยว่าตอนนี้.....จื้อเทากำลังมองตนด้วยสายตาแบบไหน  

ด้วยดวงตาสีดำ.....ไม่ใช่ดวงตาสีอำพันของหมาป่า