BonusYuchun

กางเกงผ้าเก่าๆของแบคฮยอนถูกกระชากออกราวกับของไม่มีราคา  เช่นเดียวกับชั้นในตัวเล็กที่ถูกร่างสูงดึงออกไป  เรือนร่างเปลือยเปล่าของหมาป่ารับใช้ตัวเล็กปรากฏสู่สายตาของจื้อเทา  ---ดวงตาหมาป่าสีอำพัน---  และเพราะแววตาที่เปลี่ยนไปของคนตรงหน้า  ก็ทำให้แบคฮยอนน้ำตาร่วงด้วยความเสียใจโดยพลัน  เพราะร่างบางรู้แล้วว่าตนถูกเรียกขึ้นมาที่นี่เพราะอะไร “ค.....คุณกำลังติดสัด” คำพูดของแบคฮยอนทำให้มือของจื้อเทานั้นหยุดชะงัก  ก่อนที่นัยน์ตาหมาป่าอันดุดันของจื้อเทาจะจ้องใบหน้าสวยหวานที่อาบไปด้วยหยดน้ำตาของแบคฮยอนนิ่ง “คุณเทา.....ฮึก.....เรียกผมขึ้นมา.....ฮึก.....เพื่อใช้ระบายกำหนัดของคุณเท่านั้น  ใช่มั้ยฮะ”ร่างบางเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าด้วยความเศร้าสร้อย “---ใช่” เมื่อได้ยินคำตอบของจื้อเทา  แบคฮยอนก็เริ่มสะอื้นไห้ออกมาด้วยความเสียใจโดยทันที  เพราะร่างสูงตรงหน้ารู้ว่าหมาป่ารับใช้แสนต่ำต้อยคนนี้กำลังหลงรักอยู่ใช่มั้ยจึงใช้ความรักของเขามาเป็นเครื่องมือในการระบายความต้องการเช่นนี้ “คุณเทา.....ฮึก.....คนใจร้าย  อ๊า!!!!!” เรียวขาบอบบางของแบคฮยอนถูกมือหนาจับแยกออกกว้าง  ส่วนอ่อนไหวด้

หลังจากที่คยองซูออกไปจากห้อง  แบคฮยอนก็เฝ้ารอเวลาที่ดวงอาทิตย์จะลาลับขอบฟ้า  รอเวลาที่นักล่าจะกลับมาหาตนตามสัญญา “คุณเทา.....” ร่างบางกอดหมอนของตนเองแน่น  ก่อนที่จะล้มลงนอนบนเตียงของตน  มือบางข้างหนึ่งค่อยๆลูบลงไปบนพื้นที่ที่จื้อเทาเคยล้มตัวลงนอน  เปลือกตาบางปิดลงไปพร้อมกับการรำลึกถึงรสจูบที่แสนอ่อนหวานที่นักล่าร่างสูงมอบให้กับเขาก่อนที่จะจากไป  ปลายนิ้วเรียวเล็กสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปาก  ก่อนที่มือบางจะค่อยๆเลื่อนลงไปยังส่วนอ่อนไหวของตน “อา.....คุณเทา.....” ร่างบางรูดส่วนอ่อนไหวในมือของตนขึ้นลงช้าๆ  จินตนาการไปว่าผู้ที่กำลังสัมผัสความน่ารักด้านหน้าของตนคือจื้อเทา  พยายามคิดให้ได้ว่าหมอนใบโตในอ้อมกอดของตนคือร่างกายอันแข็งแรงและปราดเปรียวของจื้อเทา “คุณเทาฮะ.....รัก.....อา.....รักแบคฮยอนที.....” แบคฮยอนเริ่มครวญครางเรียกหา ‘ ตัวผู้ ’ ของตน  ก่อนที่ร่างสวยจะถอดกางเกงผ้าเนื้อบางของตนแล้วแยกเรียวขาบอบบางออกกว้าง  ราวกับการเชิญชวนให้ตัวผู้นั้นย่างกายเข้ามาหา  ยิ่งแบคฮยอนนึกถึงจื้อเทามากเท่าไหร่  เรือนกายสวยๆของเจ้าตัวก็ยิ่งถวิลหาฝ่ามืออันหยาบกร้านของนักล่